blogging στο Μπαχρέην

Ο Μαχμούντ Αλ-Γιούσεφ κατέχει επί σειρά ετών τον τίτλο του 'Δημοφιλέστερου Άραβα Μπλόγκερ'. Έναν τίτλο που τον κέρδισε με το σπαθί του, αρχής γενομένης από το σκάνδαλο γνωστό ως 'BandarGate' που είχε συνταράξει το Μπαχρέην, μία χώρα που ανέκαθεν υποβόσκουν εθνοτικά πάθη μεταξύ της σιιτικής φιλοϊρανικής πλειοψηφίας και της σουνιτικής μειοψηφίας, που όμως κυβερνά. (Διαβάστε περισσότερα εδώ)   

 

Τη χρονιά που μάς πέρασε, το blog του Μαχμούντ Αλ-Γιούσεφ απέδειξε πως τελικά όντως είναι μία από τις πιο ελεύθερες φωνές της αραβικής μπλογκόσφαιρας. Από τα μέσα Φεβρουαρίου του 2011 μέχρι σήμερα, τα κείμενά του που αναφέρονταν στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη χώρα του δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν ανταποκρίσεις διακεκριμένων ανταποκριτών και πολιτικών αναλυτών. 

Η απάντηση του καθεστώτος δεν άργησε να φανεί. 

Συνελήφθη από τις αρχές ασφαλείας, ανακρίθηκε, κρατήθηκε επί μέρες στη φυλακή και βέβαια  το blog του "Mahmood's Den" ('Το κρησφύγετο του Μαχμούντ') απαγορεύθηκε και για ένα χρονικό διάστημα δεν ήταν δυνατή η πρόσβασή του μέσα στο Μπαχρέην. 

Η κριτική που εξέφραζε ο Μαχμούντ Αλ-Γιούσεφ ενόχλησε το καθεστώς και για έναν ακόμη πολύ σημαντικό λόγο : Ήταν η μία και μοναδική επώνυμη αντικαθεστωτική φωνή που προερχόταν από κάποιον μουσουλμάνο, σουνίτη και γέννημα-θρέμα της χώρας. Αυτός ο εθνοτικός συνδυασμός δεν συμφωνούσε με τον ισχυρισμό του καθεστώτος της σουνιτικής μειοψηφίας ότι οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις προέρχονταν αποκλειστικά από τους ντόπιους σιίτες και την 'μητρόπολη' Τεχεράνη. που τους στηρίζει. 

Για αυτόν το λόγο, αυτή η 'εκ των έσω' αντικαθεστωτική φωνή κρίθηκε πως έπρεπε να εκλείψει πάση θυσία, δεδομένου μάλιστα ότι η γραφή του είχε γίνει ήδη ευρέως γνωστή εδώ και χρόνια στη διεθνή μπλογκόσφαιρα αλλά και στα διεθνή ΜΜΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μαχμούντ έχει δώσει πλήθος συνεντεύξεων στο CNN και στο BBC πολλές φορές κατα το παρελθόν σε χρόνο ανύποπτο, ακόμα και πριν από τις εμφύλιες διαμάχες.

Η πρώτη μέρα του 2012 σημαδεύτηκε από έναν ακόμη θάνατο νεαρού αντικαθεστωτικού σιίτη διαδηλωτή στο Μπαχρέην.

Στη χθεσινή ανάρτηση του Mahmood's Den γίνεται ένας πρώτος προσωπικός απολογισμός του ταραγμένου 2011 που μόλις έφυγε.

Διαβάστε την :

@Mahmood's Den , 1.1.2012

το "Πράσινο Βιβλίο" και ο σύγχρονος Κοινοβουλευτισμός

Εκτός από την κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι ύστερα από 42 ολόκληρα χρόνια, το 2011 θα μείνει στην Ιστορία και για ακόμα έναν λόγο : Το άλλοτε best seller μίας ολόκληρης χώρας, το "Πράσινο Βιβλίο", περνάει οριστικά στην κατηγορία των συλλεκτικών έργων της παγκόσμιας πολιτικής επιστήμης.

Συμπληρώνοντας την ανάρτηση του μπλογκ alloukiallou.blogspot.com για τη 'Λιβύη των δύο σημαιών' παρατίθεται παρακάτω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα της αγγλικής έκδοσης του Πράσινου Βιβλίου του Συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, που αναφέρεται στο πώς έβλεπε η Λιβυκή Τζαμαχιρία τον πολιτειακό θεσμό των Κοινοβουλίων στις σύγχρονες δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Μία ιδιαίτερη θεώρηση περί Κοινοβουλευτισμού, 
που σίγουρα παρουσιάζει ενδιαφέρον :

Μπαχρέην : ο ακήρυχτος εμφύλιος

Για πρώτη φορά στη σύντομη Ιστορία του ως ανεξάρτητο κράτος, το Μπαχρέην βρέθηκε στους πρώτους τίτλους της παγκόσμιας επικαιρότητας τον περασμένο Φεβρουάριο. Αμέσως μετά την καθαίρεση του Προέδρου Μπεν-Αλί της Τυνησίας, το φαινόμενο-ντόμινο της αποκαλούμενης 'Αραβικής Άνοιξης' έμελλε να εκδηλωθεί στην Πλατεία του Μαργαριταριού στο κέντρο του Μανάμα, της πρωτεύουσας του Μπαχρέην, όταν η σιιτική πλειοψηφία της χώρας αποφάσισε να εκδηλώσει την έντονη δυσαρέσκειά της προς την σουνιτική επικρατούσα μειοψηφία, τη σταθερή φιλοδυτική της πολιτική και τον συνεχιζόμενο πολιτικό και οικονομικό αποκλεισμό των φιλοϊρανικών φωνών που δεν θα εξυπηρετούσαν την πολιτική της Δύσης σε αυτή τη νευραλγική γωνιά της Γης -τον Περσικό Κόλπο. (Διαβάστε περισσότερα εδώ για τα πρωτόγνωρα γεγονότα που έζησε το Μπαχρέην τον Φεβρουάριο του 2011)

Σε μία πρωτοφανή εξέλιξη για τα δεδομένα των αραβικών κρατών του Κόλπου, οι χώρες-μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου - GCC (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ και Μπαχρέην) αποφάσισαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους να μετουσιώσουν σε στρατιωτική συνεργασία την μέχρι πρότινος οικονομική και επιχειρηματική, που είχε ως κύριο σημείο αναφοράς το πετρέλαιο.
Αυτή τους η απόφαση είχε τη συμφωνία της Δύσης αλλά και τη δημοσιογραφική 'ανεκτικότητα' του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera του γειτονικού Κατάρ που για την περίπτωση του Μπαχρέην επέλεξε να μην εξεγείρει τα πνεύματα της κοινής γνώμης, όπως είχε κάνει στην περίπτωση της Τυνησίας. (Διαβάστε περισσότερα εδώ για το ρόλο του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera όταν ξέσπασαν οι διαδηλώσεις στον αραβικό κόσμο)

Έτσι, η κοινή στρατιωτική δύναμη του GCC που αποτελείτο κυρίως από επίλεκτες δυνάμεις καταστολής του σαουδαραβικού στρατού, ουσιαστικά κατέλαβε το Μπαχρέην με σκοπό να κρατήσουν στην εξουσία την βασιλική οικογένεια των Αλ-Χαλίφα και να αποτρέψουν την ανατροπή από φιλοϊρανικές σιιτικές πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την σιιτική πλειοψηφία της χώρας.

Κουβέιτ : δημοκρατία χωρίς κόμματα ;

Η αποκαλούμενη από τα δυτικά ΜΜΕ ως "Αραβική Άνοιξη" δεν έφτασε σε όλες τις αραβικές χώρες. Μία από αυτές είναι και το μικροσκοπικό Κουβέιτ, που η πολιτική του ηγεσία δείχνει να ελέγχει πλήρως τα πολιτικά πράγματα της χώρας, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. 

Η γεωστρατηγική του θέση, η εγγύτητά του με το κατακερματισμένο Ιράκ και το απομονωμένο και βαθιά αντιδυτικό Ιράν δεν επιτρέπουν στο Κουβέιτ να αντέξει σημαντικές εσωτερικές αναταράξεις. Άλλωστε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς. Έτσι, δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου τυχαίο ότι ενώ σε όλες τις άλλες αραβικές χώρες οι κάθε μορφής ντιρεκτίβες που είχαν δοθεί επί προεδρίας Μπους περί επιτάχυνσης των διαδικασιών εκδημοκρατισμού έχουν ουσιαστικά είτε παγώσει (Ιορδανία) είτε εσπευσμένα επισπευθεί (Μαρόκο), το Κουβέιτ συνεχίζει να προχωρά με πολύ αργά βήματα προς την ανάπτυξη κάποιου είδους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Η έννοια της δημοκρατίας στη χώρα βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο, αφού την τελευταία δεκαετία το κύριο θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στις πολιτικές προσωπικότητες του Κουβέιτ είναι -ούτε λίγο, ούτε πολύ- η αναγνώριση ή μη στο δικαίωμα των γυναικών κατ'αρχάς να μπορούν να εκλέγουν και να εκλέγονται..

Παρ'όλ'αυτά, το Κουβέιτ αρχίζει σιγά σιγά να ξαναμπαίνει σε προεκλογικό κλίμα, εν όψει των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2013, σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν αναγνωρίζει πολιτικά κόμματα, δεν γνωρίζει την αρχή της δεδηλωμένης και -βέβαια- το φλέγον ζήτημα περί δικαιώματος των γυναικών να εκλέγονται και να έχουν λόγο στα πολιτικά πράγματα της χώρας να μην έχει τελείως λυθεί.

Μέσα σε αυτό το δημοκρατικά οξύμωρο κλίμα, ο κουβεϊτιανός πολιτικός επιστήμονας και αναλυτής Ghanim Alnajjar, στη συνέντευξή του στην αγγλόφωνη εφημερίδα του Κουβέιτ Arab Times εξηγεί γιατί η Αραβική Άνοιξη στις υπόλοιπες αραβικές χώρες είναι τελείως διαφορετική από την ανάλογη 'άνοιξη' που υπάρχει (υπάρχει άραγε;) στο Κουβέιτ. 

Ο καθηγητής AlNajjar διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Κουβέιτ, έχοντας διδάξει και σε άλλα 43 πανεπιστήμια του εξωτερικού -μεταξύ των οποίων και στο Χάρβαρντ. Βραβεύθηκε από την αμερικανική ΜΚΟ για την προστασία των ανθρωπίνων δικαωμάτων Human Rights Watch και από το 2001 έως και το 2007 ορίσθηκε ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας στην εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για τη Σομαλία. Διευθύνει το επιστημονικό περιοδικό Gulf Studies Series Journal, που εκδίδεται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

@Arab Times, 17.12.2011