Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Μπαχρέην : ο ακήρυχτος εμφύλιος

Για πρώτη φορά στη σύντομη Ιστορία του ως ανεξάρτητο κράτος, το Μπαχρέην βρέθηκε στους πρώτους τίτλους της παγκόσμιας επικαιρότητας τον περασμένο Φεβρουάριο. Αμέσως μετά την καθαίρεση του Προέδρου Μπεν-Αλί της Τυνησίας, το φαινόμενο-ντόμινο της αποκαλούμενης 'Αραβικής Άνοιξης' έμελλε να εκδηλωθεί στην Πλατεία του Μαργαριταριού στο κέντρο του Μανάμα, της πρωτεύουσας του Μπαχρέην, όταν η σιιτική πλειοψηφία της χώρας αποφάσισε να εκδηλώσει την έντονη δυσαρέσκειά της προς την σουνιτική επικρατούσα μειοψηφία, τη σταθερή φιλοδυτική της πολιτική και τον συνεχιζόμενο πολιτικό και οικονομικό αποκλεισμό των φιλοϊρανικών φωνών που δεν θα εξυπηρετούσαν την πολιτική της Δύσης σε αυτή τη νευραλγική γωνιά της Γης -τον Περσικό Κόλπο. (Διαβάστε περισσότερα εδώ για τα πρωτόγνωρα γεγονότα που έζησε το Μπαχρέην τον Φεβρουάριο του 2011)


Σε μία πρωτοφανή εξέλιξη για τα δεδομένα των αραβικών κρατών του Κόλπου, οι χώρες-μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου - GCC (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ και Μπαχρέην) αποφάσισαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους να μετουσιώσουν σε στρατιωτική συνεργασία την μέχρι πρότινος οικονομική και επιχειρηματική, που είχε ως κύριο σημείο αναφοράς το πετρέλαιο.
Αυτή τους η απόφαση είχε τη συμφωνία της Δύσης αλλά και τη δημοσιογραφική 'ανεκτικότητα' του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera του γειτονικού Κατάρ που για την περίπτωση του Μπαχρέην επέλεξε να μην εξεγείρει τα πνεύματα της κοινής γνώμης, όπως είχε κάνει στην περίπτωση της Τυνησίας. (Διαβάστε περισσότερα εδώ για το ρόλο του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera όταν ξέσπασαν οι διαδηλώσεις στον αραβικό κόσμο)

Έτσι, η κοινή στρατιωτική δύναμη του GCC που αποτελείτο κυρίως από επίλεκτες δυνάμεις καταστολής του σαουδαραβικού στρατού, ουσιαστικά κατέλαβε το Μπαχρέην με σκοπό να κρατήσουν στην εξουσία την βασιλική οικογένεια των Αλ-Χαλίφα και να αποτρέψουν την ανατροπή από φιλοϊρανικές σιιτικές πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν την σιιτική πλειοψηφία της χώρας.

Έκτοτε, πολύ λίγα ακούγονται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για το τι ακριβώς συμβαίνει στο Μπαχρέην, ένα κράτος-κλειδί του Περσικού Κόλπου, όχι μόνο λόγω της στρατηγιοκής του θέσης (δεν είναι τυχαίο ότι στα λιμάνια του σταθμεύει μόνιμα ο 5ος Στόλος των ΗΠΑ) αλλά και της δημογραφικής του σύνθεσης.
Άλλωστε, πάγια θέση της ιρανικής πολιτικής στην περιοχή, τόσο από την εποχή του Σάχη όσο και μετά την επικράτηση της Ισλαμικής Επανάστασης, ήταν και είναι ότι το Μπαχρέην ανήκει στην 'Περσική Πατρίδα' και ότι κακώς οι Βρετανοί το κατέστησαν ανεξάρτητο κράτος και δεν το απέδωσαν στο κράτος που θα έπρεπε ιστορικά και δημογραφικά να το ελέγχει -δηλαδή το Ιράν.

Τα βίαια επεισόδια ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις καταστολής και των σιιτών διαδηλωτών είναι σχεδόν καθημερινά. Η κυβέρνηση επέβαλε στρατιωτικό νόμο και είναι κοινό μυστικό ότι από τον Φεβρουάριο του 2011 μέχρι και σήμερα, η χώρα ανεπισήμως βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο.

Τον Νοέμβριο του 2011, δέκα μήνες μετά από τις δραματικές εξελίξεις που γνώρισε η χώρα, ο Nicholas Kristof, ανταποκριτής των New York Times, επέστρεψε στο Μπαχρέην και περιγράφει το κλίμα που επικρατεί στο ταραγμένο μικροσκοπικό αυτό κρατίδιο, που ακόμα και σήμερα ταλανίζεται καθημερινά από τις ενδοκοινοτικές συγκρούσεις -χωρίς να διαφαίνεται κάποια διέξοδος για ειρηνική πολιτική λύση. Παρακολουθείστε το βίντεο που ακολουθεί.



ανταπόκριση του Nicholas Kristof των New York Times
-Νοέμβριος 2011-


Το φαινόμενο της 'Αραβικής Άνοιξης' έχει πολλές
και ποικίλες εκφάνσεις ανά χώρα.

Στην περίπτωση του Μπαχρέην όμως, αυτή η Ἀνοιξη έχει περισσότερο άρωμα Περσίας, γεγονός το οποίο η Δύση και οι γειτονικές αραβικές χώρες του Κόλπου δεν μπορούν και δεν θέλουν να το αποδεχθούν.

Δημοσιεύθηκε στο www.new-deal.gr



Δεν υπάρχουν σχόλια: